Hnyttinn titil hér

Eitt þeirra íslenskra orða er ég þekki og brúka er niðurfall. Það er mín skoðun að allur almenningur vannýti þetta ágæta orð, þ.e. takmarki sig við merkingu 3 skv íslenskri orðabók (útg. 2002, Marðarskinnu): „pípa á húshlið sem vatn fellur eftir af þaki • svelgur sem skolp, vatn fer um niður í skolpleiðslu, ræsi". Ef e-r segir: „Sigurður er kominn að niðurfalli!“ mun fólk í fyrstu halda að hann hafi verið með skúringafötu fulla af skólpi að leita dauðaleit að niðurfalli til að losa sig við fyrrnefnt skólp. Ekki að hann hafi nýlokið maraþonhlaupi og sé öreindur af þreytu.
Eflum dánföll (e.) og úntergánga (þ.) íslenskrar tungu!