Hnyttinn titil hér

Fyrir brátt viku síðan henti mig óhapp. Þá hnaut ég um við lendingu eftir stökk yfir Reykjadalsá. Var ég af þeim sökum borinn til byggða niður Reykjadal af vöskum piltum og stúlkum úr Hjálparsveit Skáta í Hveragerði og Björgunarfélagi Árborgar. Kann ég þeim hinar bestu þakkir fyrir viðvikið.

Nú sit ég upp í loft með teygðan og togaðan fót og styðst (styst?) við hækjur.

Þá er inntak þessa pistils þetta: í mér líkamnast í einum manni orðatiltækið: haltur leiðir blindan.

„Þarflegt hefði verið að benda á að „metatexti“ er ekki tilvísun til hinnar vinsælu árbókar Guinness, skýringin „sjálfssaga“ dugir tæpast til (V, 566). ... Þegar lesandinn rekst á orðið „markareynsla“ (V, 499) veltir hann því kannske fyrir sér hvort verið sé að tala um hið forna íslenska bændaþjóðfélag eða þá fótbolta, en með smávegis heilabrotum kemst hann að því að þarna er sennilega átt við það sem nefnt er „jaðarreynsla“ á öðrum stað (V, 705). ... Orðið „runklifun“ (IV, 62) er greinilega samsett, en þá kemur vandinn: hvernig skiptast liðirnir? Það er svo sem markareynsla út af fyrir sig, því eftir því hlýtur skilningur orðsins að fara, og framburðurinn að vísu líka ef út í það er farið.“

Einar Már Jónsson: „Í hreinsunareldinum“ Skírnir 181:1 (2007). Bls. 241-248, á bls. 247-248.