Hnyttinn titil hér

Rétt í þessu var ég að stíga úr strætisvagni. Inni í þessum vagni var slæðingur af fólki, sem er svosum ekki í frásögur færandi (þýskar almenningssamgöngur eru (oftast) afar notendavænar), nema fyrir þær sakir að einn farþegi var með húfu sem mér fannst ekkert athugavert við í fyrstu, þangað til að ég áttaði mig á því hvar ég er.

Á húfuni stóð: 66° N.

Maður er farinn að merkja aukna birtu hér í Tübingen. Í desember var orðið dimmt um kl. 17:15, en nú er birta fram yfir sex. Hvernig er birtustigið heima?

Í dag fór ég í bókabúiðan Osiander, www.osiander.de, til að athuga hvort pöntun sem ég lagði inn væri komin. Svo reyndist ekki vera, hún kemur á morgun, en það sem afgreiðslukonan (ca. 35-40 ára) sagði kom mér á óvart. Hún sagði ,,nein, es komt erst morgen, sorry". Það kom á mig fát, en ég náði þó að stauta ,,kein problem, vielen dank - tschüß" útúr mér og gekk út.

Í sturtunni í morgun sá ég að sjampóið mitt er framleitt af Schwartzkopf.

Allt í einu fyllist ég depurð, á sama tíma og ég er að bóka flugið heim. Það er hinn 11. febrúar n.k., eftir u.þ.b. mánuð.
Öllum er frjálst að álykta að samhengi sé hér á milli.

Mig langar jafn mikið til að koma aftur heim og mig langar til að vera áfram í Þýskalandi.

Það er ótalmargt sem ég á eftir að sakna héðan.

Það er ekki laust við að að manni læðist ögn sósjalískar hugsanir þegar maður erasmussast. Mér a.m.k. finnst það alltaf ögn óþægilegt þegar fólk frá austur-Evrópu (Póllandi, Rúmeníu, Búlgarí, Tékkó- og Slóvakíu svo dæmi séu nefnd) tala um hvað allir séu ríkir á Íslandi. Þetta fólk þarf að nýta hvert sent af námsstyrknum sínum sem best það má meðan ég veit ekki einu sinni af mínum inn á reikningum.

En hinsvegar er alveg hætt að fara um mig þegar ég tala þýsku við Pólverja og fólk frá öðrum löndum illa leiknum af nasistum.