Hnyttinn titil hér

Í auglýsingu á Skjá einum heyrðist þetta: „[...] Guðrúnar og Felixar [...]“

Og ég sem hélt að Felix væri eins í öllum föllum, sbr. þessa síðu.

Það hljóta að vera tengls á milli framgangs helv. auglýsingamennskunnar og minnkandi söguvitundar/þekkingar/skilnings fólks almennt.
Sem dæmi má nefna nýútkomið Já. Það er rit sem mér sýnist að sé arftaki símaskrárinnar, blessuð sé minning hennar. Hinir ágætu Já-menn áttuðu sig þó ekki á því, þegar þeir héldu upp á 100 ára afmæli símaskrárinnar nú fyrir skemmstu (sem ég veit ekki hvort tengist fæðingu Já-skráarinnar), að sú ágæta bók hefur komið út frá árinu 1905 - ekki 1906. Þetta hef ég eftir Fréttablaðinu (ég nenni ekki að vitna fagmannlega í þeta).

Dæmi um samtal tveggja einstaklinga, A og B, í fyrirsjáanlegri framtíð (að því gefnu að Já haldi sér frá höfuðferðum):
A: Hvað er númerið hjá Nomen Nescio?
B: Bíddu, ég ætla að fletta upp í Já.
A: Já hvað?
B: Nú, í Já-inu.
A: Ha?
B: Já-skránni, með öllum símanúmerunum!
A: Já, meinarðu í símaskránni?
B: Já, í símaskránni.
A: Afhverju sagðiru það þá ekki strax?
B: Nú, afþví hún heitir ekki lengur símaskráin, heldur Já, með svona flottu lógói og allt.

____________
Es.: Þetta er fyrsta bloggið hér sem bloggað er í gegnum IE. Tölvudeild Kópavogs er svo yndæl að forbjóða notkun hins mjög svo ágæta eldrefs.

Veðrið hefur verið svo fínt í dag, að ég fékk ekki við mig ráðið og keypti Mannfækkun af hallærum, eftir Hannes Finnson Skálholtsbyskup.

Þrátt fyrir hetjulega baráttu þar gegn, varð ekki hjá því komist að berja Hróðgeir Vatnsdal augum. Ekki segi ég að það hafi verið leiðinlegt. Eins var mikið um pólitísk skilaboð, gegn stíði og Runnanum.

Einkanlega gaman er að segja frá því að ein könnun leiddi í ljós að einkunnir eru, einkennilega seint þó, komnar í hús.

Ég kvarta sosum ekki, þannig lagað, yfir aflanum.