Hnyttinn titil hér

Það hljóta að vera tengls á milli framgangs helv. auglýsingamennskunnar og minnkandi söguvitundar/þekkingar/skilnings fólks almennt.
Sem dæmi má nefna nýútkomið Já. Það er rit sem mér sýnist að sé arftaki símaskrárinnar, blessuð sé minning hennar. Hinir ágætu Já-menn áttuðu sig þó ekki á því, þegar þeir héldu upp á 100 ára afmæli símaskrárinnar nú fyrir skemmstu (sem ég veit ekki hvort tengist fæðingu Já-skráarinnar), að sú ágæta bók hefur komið út frá árinu 1905 - ekki 1906. Þetta hef ég eftir Fréttablaðinu (ég nenni ekki að vitna fagmannlega í þeta).

Dæmi um samtal tveggja einstaklinga, A og B, í fyrirsjáanlegri framtíð (að því gefnu að Já haldi sér frá höfuðferðum):
A: Hvað er númerið hjá Nomen Nescio?
B: Bíddu, ég ætla að fletta upp í Já.
A: Já hvað?
B: Nú, í Já-inu.
A: Ha?
B: Já-skránni, með öllum símanúmerunum!
A: Já, meinarðu í símaskránni?
B: Já, í símaskránni.
A: Afhverju sagðiru það þá ekki strax?
B: Nú, afþví hún heitir ekki lengur símaskráin, heldur Já, með svona flottu lógói og allt.

____________
Es.: Þetta er fyrsta bloggið hér sem bloggað er í gegnum IE. Tölvudeild Kópavogs er svo yndæl að forbjóða notkun hins mjög svo ágæta eldrefs.